Naskah Drama Ujian Praktek Basa Sunda

SIDANG ISTIMÉWA

Palaku:

Hakim, umur 50 taun, teges, asa pangaingna

Algojo, umur 30 taun, pikasieuneun tapi cileureun, nurut waé kana paréntah hakim

Ibu nu boga imah, umur 40 taun, céréwét, judes, resep dangdan

Tukang Kusén, umur 40 taun,

Awéwé ngora, umur 24 taun, centil

Tukang celep, umur 40 taun, kuuleun, teu bisa nyarita ogé ngadéngé

MUSIK BUBUKA

RUANG SIDANG PANGADILAN, AYA MÉJA HAKIM JEUNG KORSINA, AYA MÉJA SAKITAN (TERSANGKA) HAREUPEUNANA, AYA KORSI TUNGGU.

HAKIM ASUP, DITUTURKEUN KU ALGOJO MAWA PANAKOL

HAKIM          : Algojo, geus mangpuluh-puluh taun kuring jadi hakim. Cik ceuk manéh, kumaha

                          kapamingpinan kuring dina sidang? Adil pan?

ALGOJO        : Saé, Juragan.

HAKIM          : Heueuh alus. Cukup ngajawab kitu wé manéh mah.

ALGOJO        : Saé, Juragan.

HAKIM          : Algojo, poé ieu ogé aya kasus nu kudu disidangkeun.

ALGOJO        : Saé, Juragan.

HAKIM          : Lain saé-saé!! Yeuh déngékeun, kieu kasusna téh. (MAJU) Aya hiji lalaki nu paéh. Ari

                          paéhna téh, pédah rék maling. Waktu éta lalaki muka jandéla, singhoréng kusén

                          jandélana téh lésot, nepi ka ninggang ka éta lalaki. Paéh wéh. Ayeuna,

                          pamajikanana ménta sangkan nu boga éta imah dihukum, sabab teu bener

                          masangkeun kusén jandéla imahna. Cik ayeuna mah, téang si ibu nu boga imah

                          téh….

ALGOJO        : Saé, Juragan.

ALGOJO KALUAR. TEU LILA ASUP DEUI DITUTURKEUN SI IBU. SI IBU DIUK.

IBU                 : Aya naon ieu téh, Kim? Rareuwas! Kuring keur arisan yeuh!

HAKIM          : Kieu, Bu. Ibu inget aya nu rék maling ka imah ibu minggu kamari?

IBU                 : Inget atuh, untung si mangkeluk téh paéh!

HAKIM          : Ibu, pamajikan éta lalaki téh datang ka pangadilan, ménta sangkan ibu dihukum,

                          sabab teu bener masangkeun kusén!

IBU                 : Har, har, har, naha kuring nu disalahkeun?

HAKIM          : Aaahhh, pokona ibu nu salah! Kudu dihukum!

IBU                 : Ké, ké, ké… Mun aya nu kudu disalahkeun, nya tukang kusén atuh! Da kuring mah

                          sakadar mayar. Rugi dua kali atuh mun kuring disalahkeun!

HAKIM NGALAMUN, MIKIR.

HAKIM          : Aéh, heueuh nya Algojo. Nu salah mah tukang kusén!

ALGOJO        : Saé, Juragan.

HAKIM          : Téang tukang kusén téh. (KA SI IBU) Ibu, tungguan heula dina korsi itu (NUNJUK KANA KORSI TUNGGU). ALGOJO KALUAR, TEU LILA ASUP NUTURKEUN TUKANG KUSÉN MAWA ALAT-ALAT TUKANG. TUKANG KUSÉN DIUK.

TK. KUSÉN   : Badé ngalereskeun kusén, Juragan?

HAKIM          : Lain!! Manéh nu masangkeun kusén di imah si ibu itu minggu kamari?

TK. KUSÉN NGALIEUK KA SI IBU.

TK. KUSÉN   : Sumuhun. Saé nya?

HAKIM          : Lainnn!! Puguh teu bener masangna. Gara-gara teu bener, aya nu jadi korban.

                          Ayeuna manéh kudu dihukum. Ngarti?

TK. KUSÉN   : (MIKIR) Oooohhh, harita basa kuring masang kusén, sapoé jeput kuring digawé,

                          teu dipasihan cai-cai acan, Juragan.

HAKIM          : Terus éta jadi alesan manéh teu bener masangna?

TK. KUSÉN MIKIR DEUI.

TK. KUSÉN   : oohhh, harita téh aya istri, geulissss téh, ngalangkung nganggo acuk beureum.

                          Kaséraban abdi téh, janten teu konséntrasi. Kitu…

HAKIM MIKIR.

HAKIM          : Lamun kitu mah nu salah téh si awéwé nu make baju beureum téa, Algojo.

ALGOJO        : Saé, Juragan.

HAKIM          : Téang éta awéwé téh. Gancang! Kuring geus rieut yeuh! Aya-aya waé kasus téh!

ALGOJO KALUAR, TEU LILA ASUP DEUI MAWA AWÉWÉ.

HAKIM          : Mangga calik, nyai.

AWÉWÉ         : Hatur nuhun, Pa Akim… Aya naon? Bade ngondang abdi kanggo nyanyi?

HAKIM          : Sanés, Nyai. Ké nyanyi mah mun bapa ulang taun. Kieu nyai, émut teu minggon

                          kamari ngalangkung ka bumi ibu nu itu (BARI NUNJUK KA SI IBU) nganggo

                          acuk beureum?

AWÉWÉ         : Ké heula.. oh, muhun, Pa Akim. Bade dangdutan harita téh… ari kitu aya naon?

HAKIM          : Kieu, nyai. Gara-gara nyai nganggo acuk éta, tukang kusén janten teu leres masang

                          kusénna. Teu konséntrasi.. Sok ngangken ka bapa, naha atuh nyai nganggo acuk nu

                          éta?

AWÉWÉ         : Ih, puguh gé harita téh abdi téh keuheul. Da kedahna mah abdi téh nganggo acuk

  héjo, ngan tukang celep torék lepat nyelepna, kedahna héjo kalahka beureum. Kitu,

  Pa Akim…

HAKIM          : Sukur atuh nyai teu salah. Mun kitu mah, nu salah téh tukang celep, Algojo..

ALGOJO        : Saé, Juragan.

HAKIM          : Jung, geura téang tukang celepna. Lieur aing mah! Aéh, Nyai, mangga calik di

  palih ditu…

ALGOJO KALUAR, TEU LILA ASUP DEUI MAWA TUKANG CELEP. TUKANG CELEP DIUK.

HAKIM          : Héh, tukang celep, manéh dihukum gantung pédah maéhan jelema! Ngaku siah!

TUKANG CELEP NGABETEM.

HAKIM          : Moal ngabéla diri manéh téh?

TUKANG CELEP ANGGER CICING.

AWÉWÉ         : Pa Akim, sanggem abdi ogé tukang celep éta mah teu nguping, teu tiasa nyarios

                          deuih…

HAKIM          : kabeneran mun kitu mah, Algojo. Geus wé nu ieu lah urang hukum…

ALGOJO        : Saé, Juragan.

HAKIM          : Nya geus atuh, tukang celep ieu urang hukum sabeurat-beuratna. Kumaha, adil teu?

KABÉH          : Adiiiiilll……

HAKIM          : Algojo, bawa ieu tukang celep ka tihang gantungan.

ALGOJO        : Saé, Juragan.

ALGOJO KALUAR MAWA TUKANG CELEP.

HAKIM          : Tah, ayeuna mah kasusna bérés. Hatur nuhun tos sumping ka dieu, utamina ka nyai nu

                          nganggo acuk beureum.

HAKIM, IBU, TK. KUSÉN, AWÉWÉ SASALAMAN.

MUSIK PANUTUP

===RÉNGSÉ===