Emas

Olimpiade London 2012 lekasan (sahenteuna pikeun atlit Indonésia) nu ngan ngirimkeun 22 urang. Salapan di antarana atlit badminton, anu ceuk saréréa mah meunang medali. Tina 200 juta leuwih ngan ngirimkeun 22 urang? Naon nu jadi alatan? Pédah teu lulus kualifikasi? Mun alesanna éta, wajar da kasempetan pikeun lulus ogé tara dibéré. Mun alesanana waragad alias duit, tah ieu nu kacida mah. 
Sok nyumput tukangeun anggaran ari pamaréntah urang. Magarkeun téh, "Anggaran kita tidak cukup." Ceuk kuring,"Cukup!" Cukup pikeun ngirimkeun atlit sabaraha waé ogé jumlahna. Kahatur ka para koruptor, cik sing sadar, daripada dipaké keur soranganeun anu pamustunganana geus pada-pada apal:naraka, cik mun dipaké keur hal-hal anu mangpaat. Da ari alus mah pan para pajabat ogé bakal kasebut. 
Jeroning atlit urang tandang di ditu, para pajabat mah jongjon ngorékan anggaran jang lebaran (kulawargana). Ti mana yeuh jang meuli baju anyar? mobil anyar? Heuh, mun kitu mah nepi ka iraha waé ogé préstasi olahraga urang moal aya undakna.
Ahirna mah badminton ogé manggapulia, diwiwirang ku Cina. Komo ngabandungan nu "badminton gajah", jadi hayang nyabok nu boga ideuna. Mun kuduna éléh mah nya teu nanaon, tapi sanggeus bajoang bébéakan. Na da ari ieu mah, stratégi cenah. Stratégi waduk! Untung katohyan, nu ahirna pamaén urang sina mulang ti London. Coba mun teu kanyahoan, ihh, bararaid. 
Aya saeutik kareueus basa angkat besi nyumbangkeun pérak jeung perunggu. Barang nempo berita tempat latihanana, euhm, karunya teuing. Nu ngokolakeunna singhoréng masarakat biasa nu boga kanyaah kana olahraga. Pamaréntah mah teuing dimana.
Tinggal tarékah ti pamaréntah, anu nyata tangtuna, kuma atuh carana sangkan olahraga urang téh punjul. Da ari masalah korupsi mah nagara urang téh pangpunjulna. Atawa para koruptor téh diingu ngarah nagara urang runtag? Olahraga gé nyusul ari kitu mah! Cag.